Havana, 1 Ocak (Prensa Latina) Kübalıların hayatındaki zorluklar sürse de, 2007 yılında Küba ekonomisindeki yüzde 7,5'lik büyüme nüfus üzerinde olumlu etkiler sağladı.

Bütün bu gelişmeler, küresel mali çalkantılara ve ada üzerinde yarım yüzyıldır devam eden ABD ablukasına rağmen gerçekleşti.

Sorunların önemli kaynaklarının bir kısmı ortadan kaldırıldı. Küba Halk İktidarı Ulusal Meclisi'nin dün kapanan oturumunda sunulan resmi rakamlara göre elektrik kesintileri 2005 yılına oranla yüzde 87,5 oranında azalırken, düşük voltaj sağlanan bölgelerin yüzde 75'i artık normal elektrik hizmeti almaya başladı.

Başkentte toplu taşıma oranı yüzde 10,1'lik bir artış gösterdi. Ulaştırma Bakanı Jorge Luis Sierra, 2006 yılında mevcut filoya 800'den fazla otobüsün katılacağını, aynı zamanda Santiago de Cuba, Camagüey, Isla de la Juventud ve Holguin'deki ulaşımın da geliştirileceğini belirtti.

Konut inşaatları yılsonunu 51 bin 790 evin tamamlanmasıyla kapatırken bu rakamın ihtiyacın altında olduğu ifade edildi.

Gıda ihtiyacının temel olarak kentsel tarım ve kooperatif çiftçilik alanlarından sağlanması nedeniyle gıda kalitesinin iyileştirilmesi bir hedef olarak belirlendi. Parlamentoda milletvekillerine seslenen Küba Devlet Başkan Yardımcısı Raul Castro, gıda fiyatlarının tüketicilerin ortalama gelirine göre düzenlenmesini istedi.

Raul Castro, ABD ablukasının adaya maliyetinin 499 milyon doları bulduğunu belirterek, bu miktarın ülkedeki gerekli hedeflerin gerçekleştirilmesini sağlayacak bir meblağ olduğunu kaydetti.

Kübalıların günlük beslenme seviyesinin 3 bin 287 kilokaloriye ulaştığı ve halkın ortalama 89,9 gram protein aldığı ifade edildi. Ekonomi ve Planlama Bakanı Jorge Luis Borges, halkın beslenme ihtiyacının yüzde 62 ila 64'ünün teşvik edilen fiyatlarla karşılandığını kaydetti.

Küba'da ortalama maaş aylık 408 pesoya yükseldi. Yaklaşık 820 bin işçi, emeklerine karşılık teşvik olarak 118 milyon dolar karşılığı Küba parası aldı. Yetkililer yine de halkın ihtiyaçlarını karşılamak ve ekonomide önerilen hedeflere ulaşmak için yapılacak çok şey olduğunu belirtiyor. Bu hedefler, merkezi olarak planlanan bir ekonomide, her vatandaşın kendi kapasitesine göre vermesi ve emeğine göre alması anlamına geliyor.